een dagje @home @ pisac
Het is dinsdagmiddag. Ik zit met mijn lap top op onze veranda en geniet van de rust en de stilte. Robbert maakt aan de andere kant van de veranda zijn huiswerk Spaans. Twee weken geleden precies vertrokken we. Wat genieten om zo lang op 1 plek te zitten. Pisac is een hele fijn dorp om te verblijven, en ons huisje op de berg, is een plek, waar we tot rust zijn gekomen.
Gisterenavond een bijzondere avond. In het dorp zaten we op een klein knus balkonnetje te eten, uitkijkend over de markt, waar de laatste mensen nog bezig waren met het opruimen van hun kraampje. Binnen was geen plek in verband met opbouwen van muziek voor de band die straks zou komen spelen.
Na het eten hoorden we mooie muziek en we zagen binnen een plek vrijkomen waar we zijn gaan zitten. WOW, daar werden we onverwachts getrakteerd op een huiskamerconcert, waar een band met elkaar mooie muziek maakte en vervolgens mantra's zongen. Heerlijk om mee te zingen. en wij Het klonk prachtig. De sfeer werd steeds intiemer en er ontstond een mooie energie In de kleine ruimte (zo'n twintig mensen zaten er). Aan het einde van de avond werden de stoelen verplaatst, en begon de band te dansen. Heerlijk hoe vanuit het niets, iedereen ging staan en we met elkaar dansend op de muziek in flow kwamen. Helaas hadden we geen camera bij ons. Dus we slaan de beelden op in ons geheugen.
Overdag hebben gisteren na de Spaanse les een taxi geregeld die ons naar de Kinsa Cocha zou brengen. De zon straalt en we staan bij de brug over el Rio Urubamba te wachten op de taxi. Onze taxi is er na een half uur wachten nog niet. Uiteindelijk hebben we zelf een andere taxi geregeld. In een oud en gammel busje rijden we een uur lang over zandwegen door de bergen...ik kijk niet naar beneden, want hier moeten we niet uit de bocht vliegen.....We gaan omhoog naar Kinsa Cocha, drie kratermeren op 4 km, die ionen geleden zijn gevormd toen er nog veel vulkanische activiteit was in de Andesgebergte. Omdat Robbert gisteren tijdens de wandeling naar de Spaanse les is gevallen, en last heeft van zijn knie besluiten we rond 1 meer te lopen.
Een wandeling van zo'n drie uur. ...Wat indrukwekkend is het uitzicht hier en wat een stilte. Zo'n stille plek heb nog niet eerder ervaren. We komen alpacas tegen. Er zijn er zoveel, ik kan er gewoon naar toe wandelen. Robbert maakt filmpjes en foto's. We genieten van deze dieren die hier gewoon los rondlopen, wat bijzonder.......alleen wij met deze alpaca's. We wandelen, lunchen tussendoor. Robbert geniet van de zelfgemaakte broodjes met jam (not, haha). Na twee weken komt de jam zijn oren uit. We moeten op zoek naar iets anders voor de lunch (ik eet kaas, ze hebben hier edammer kaas, maar dat lust hij niet).
Zoveel meegemaakt deze week dat het teveel is om in dit blog te delen. Wat ik graag nog wil delen is afgelopen maandag onze dagtour naar Cusc en onze tour naar Picalacta dinsdag.
Cusco is echt een schitterende stad, een uur rijden met de bus van Pisac (voor een eurootje per persoon). Daar hebben we de middag twee museums bezocht en geshopt. Op het hele mooie plein van Cusco met schitterende cathedralen en kerken hebben we mega grote smoothie genomen. Robbert kreeg een koude smoothie en ik een lauwe, Omdat mijn Spaans nog niet heel goed is, vertelde ik de dame dat mijn smoothie niet koud was. Ze nam m mee terug. Uiteindelijk kwam ze terug met mijn smoothie. Ik dacht een slok te nemen van een koude smoothie, maar wat bleek? Ze had m in de magnetron opgewarmd en ik nam proestend een slokje. ..Brrrr....dit was echt niet fijn, maar zij keek me aan en zei, je wilde toch een warme smoothie? Dus.........nog even goed mijn Spaans oefenen haha.
Zo had ik nog een mooie spirituele ervaring afgelopen dinsdag . We gingen naar Pikillaqta en Tipon. Pikillacta is een dorp en behoort tot de Wari cultuur (550 tot 1100 voor Christus). Het dorp heeft weinig tot geen bewegwijzering en het leek te zijn gebouwd als een fort. We zagen restanten van huizen en het meest vlakke gedeelte van deze plek werd gebruikt als een gemeenschappelijke voor religieuze ceremonies.Dat over de ceremonies heb ik opgezocht, want hier gaat onder andere mijn spirituele ervaring over. Ik liep met Robbert een heel lang recht stuk met links en rechts hoge muren van steen. Op een gegeven moment zei ik tegen mijn lief, bijzonder dit pad. Weet je.....Aan het einde van dit pad zien we straks een hele diepe put. We liepen in stilte verder. Ik zei halverwege nog.... het zou wel apart zijn als er toch cht een put staat. En toen kwamen we daar aan het einde van het pad....Ik viel stil.....ik keek vol verbazing naar Robbert.......ik werd geraakt, en voelde me emotioneel worden. Want wat was daar? Een hele diepe put...........Ik had even tijd nodig dit te verwerken. Toen we verder liepen, kwam er een beeld bij mij op dat er hier ceremonies plaatsvonden....ik zag een bruiloft. Hier werd feest gevierd.....Ik heb hier eerder gelopen voelde ik..met Robbert? Deze ervaring houdt nog steeds bezig. Soms wil je dingen kunnen verklaren...maar dit laat ik langzaam indalen.......
Donderdag vertrekken we naar Lima einde middag. Daar ontmoeten we de kinderen, die om 18.00 uur landen. De komende drie weken met zijn vieren op avontuur. Ik ben benieuwd.
