van het drukke Lima naar het rustige Pisac

Is het vandaag echt al al een week geleden dat we samen op Schiphol stonden? Ik had het zwaar de laatste dagen voor vertrek. Zoals de meeste weten, is dat ik dat altijd heb als ik op vakantie ga, moeite om weg te gaan. Nu 3 maanden weg, dat is echt uit mijn comfortzone. 
Gelukkig paste alles wat ik wilde meenemen in mijn rugzak (bedankt buuvje).

Fijn dat Petra mij naar Schiphol bracht, waar mijn lief al op mij zat te wachten bij de KLM balie. Het avontuur kon beginnen, we zijn er klaar voor. Samen op avontuur, mijn droom zou uitkomen. Onze vlucht ging rechtstreeks naar Lima. Met elk uur die voorbij ging, voelde ook Nederland steeds verder weg. Langzaam begon ik te ontspannen. Filmpje kijken, wat lezen, en genieten van hand in hand samen stil zijn. Ik voelde rust in mijn lijf toen ik in slaap viel tegen Robbert aan.

In Lima zou een taxi ons naar het hotel  in Barranco brengen. Een taxichauffeur zou klaar staan met een bordje met mijn naam. Daar stonden we dan met onze rugtas....te kijken naar veel schreeuwende mannen met bordjes. Alles behalve  een bordje met  ' Yvonne Abbring'. Na een paar keer heen en weer lopen, werd ik toch wat nerveus, maar daar zag ik in een hoek een man staan, druk met zijn telefoon bezig, maar wel een bordje die hij onderste boven vasthield en het leek of daar mijn naam op stond. Ja hoor, ik zwaaide en wuifde, en daar kwam hij.

Met een taxi in het drukke Lima naar het hotel. Ik ken de drukte in het verkeer in Bangkok, maar dit overtrof alles.  Respect voor onze taxichauffeur, die ons in 50 minuten voor het hotel in Barranco afzette. Een leuk knus hotel aan een drukke weg. Het was voor ons inmiddels half 4 in de nacht (Nederlandse tijd) maar in Lima was het pas 20.30 uur. We waren gesloopt, moe kropen we dicht tegen elkaar aan en vielen als een blok in slaap.

De volgende dag hebben we Barranco ontdekt, slenterend door de smalle straatjes. Een leuk en gezellig plaatsje. Genieten van een heerlijk kopje koffie met een appelpuntje. Wat een hoop leuke restaurantjes hier, We vielen wel op daar, omdat er niet veel toeristen waren. Einde van de dag terug naar ons hotel, waar we even een kort dutje wilde doen. Dat dutje duurde 3 uur, en rond 19.30 uur werden we wakker. We moesten ons even opladen om te gaan eten. Na een wandeling kwamen we terecht bij een leuk restaurantje met uitzicht op zee. Het eten was minder lekker, maar het uitzicht (en het gezelschap haha), maakte veel goed.

Donderdag hadden we een middagje Lima gepland. We konden met Maurice meerijden. Maurice is een Nederlander die voor ons twee weken het programma met de kinderen heeft gemaakt. Hij zou de tickets afgeven in het hotel. Een aardige man die ons midden in het drukke centrum, bij de cathedraal, afzette. Na een bezoekje aan de cathedraal, kwamen we buiten en keken elkaar verbaasd aan. Wat is hier in hemelsnaam aan de hand? Een leeg plein..geen mens meer te zien.....en het hele plein van de cathedraal was volledig afgezet door politie. Een dreigende sfeer. We voelden ons niet heel erg op ons gemak. Hand in hand, wandelend tussen alle politiemensen door, zochten we naar een uitgang. Uiteindelijk via een hek geklommen en uit de chaos kunnen ontsnappen. Eigenlijk vonden we er niet veel meer aan, overal waar we liepen, zagen we politie, dus we zijn met de bus teruggegaan naar het hotel. Er bleek een demonstratie plaats te vinden tegen justitie die corrupt is. 

Om nog even het openbaar vervoer van Lima te promoten, wat geweldig goed geregeld! 5 soles (1 euro voor een ritje met zijn tweeën). Je checkt in bij een poortje, loopt het perron op en wacht in een rij achter een hek tot de bus eraan komt. En die komt gewoon om de paar minuten. Via een vrije busbaan waren we snel terug bij ons hotel.  Rechts van ons zagen we een file, maar wij scheurden met de bus voorbij. 

In ons hotel aangekomen, konden we een kamer opschuiven, omdat zelfs met oordopjes in, het verkeer onze nachtrust flink verstoorde. Toen we eindelijk geïnstalleerd waren op onze nieuwe kamer, bleek het toilet niet te stoppen met doorspoelen, een irritant geluid, dus weer inpakken en weer een kamertje naar rechts. Maar.....het was het waard, een goede en lange nachtrust. Zo werden we vrijdag fris en fruitig wakker. Einde van de ochtend werden we naar het vliegveld gebracht voor de vlucht naar Cusco.

Een vlucht van een uur. Wat fijn om het drukke Lima achter ons te laten. Een taxichauffeur bracht ons naar een huisje op de berg bij Patries in Pisac. Een Nederlandse dame, waar we bijna 2 weken een huisje hadden gehuurd. WoW, wat een andere energie hangt hier in de lucht. Met Patries en haar man zijn we via een schitterend pad, naar het gezellige dorpje in Pisac gewandeld. Daar hebben we heerlijk gegeten en mooie gesprekken gevoerd. Samen terug met een tuk-tukje, een bijzondere ervaring.  Hobbelend door de straten van Pisac, werden we voor 3 soles, ongeveer 0,75 cent voor ons huisje afgezet. 

Rust overviel ons hier. De afgelopen dagen hadden we al veel geslapen, maar uitgerust voelden we ons nog niet. De moeheid en stress kwam er duidelijk uit. Waar het nooit regent in Pisac hadden wij het 'geluk' dat het zaterdag  koud was en echt de hele dag regende. Wat waren we blij met ons kacheltje. We hebben de kachel met ons bed naar de yoga ruimte verplaatst. Een mooie ruimte waar we via een glazen dak naar de sterren en de maan konden kijken vanuit ons bed. Maar goed, de sterren en de maan waren ver te zoeken, de regen kletterde hard op ons dak. 

Zaterdag zijn we overdag binnen gebleven, gelezen en weinig gedaan. Robbert viel om half 4 s middags in slaap. Omdat we s avonds in ons huisje zouden gaan koken, en we alleen rijst en brocolli in huis hadden, besloot ik ik om er in mijn eentje op uit te gaan om kip en groente te scoren in het dorp. Durf ik dat wel?Einde middag en het wordt vroeg donker hier. Ik besloot de uitdaging aan te gaan, en liet Robbert slapend in het huisje achter. In het dorp verdwaalde ik al snel, en ik liep wat onrustig door de straatjes. In mijn beste Spaans heb ik gevraagd waar de supermarkt was. Ah, en toen herkende ik het weer! Boodschapjes gehaald, en terug naar huis. Daar kwam ik in een donker huis terug. Met mijn zaklantaarn kon ik de weg naar het huisje vinden. Robbert zachtjes wakker gemaakt om samen te koken. Hij had niet door dat ik was weggeweest, dus verbaasd vroeg hij hoe de kip hier binnen was gekomen. Uiteindelijk blij met een heerlijke maaltijd! We lagen weer vroeg in ons mandje. In de yoga ruimte lagen we beter dan in de slaapkamer, maar het bed was nog steeds niet geweldig.

Zondag zag de wereld er ineens heel anders uit! De zon scheen ons huisje binnen. Vers fruit met yoghurt gemaakt, en samen in ons tuintje ontbeten. Via een mooi pad na het ontbijt richting het dorp gelopen, waar er markt was met ontzettend veel kraampjes met bijzondere spulletjes. Bij de kerk zagen we de lokale bevolking in mooie fleurige zondagse kleding de kerk binnengaan. We hebben de dienst bijgewoond, maar begrepen er niets van. Toch bijzonder mee te maken. In de middag bij ons huisje boekje gelezen, en einde dag ben ik teruggegaan naar het dorp, op zoek naar een warme trui. De avonden zijn koud, en ik kon nog wel iets warms gebruiken. Trots kwam ik terug met een mooie trui voor een tientje (vraagprijs 20 euro, dus goed onderhandeld).
Even een half uurtje slapen voordat we zouden gaan koken, maar dit is niet gelukt. 2 uur later werden we wakker. Zin in koken hadden we niet meer. Gelukkig hadden we nog vers fruit, en hebben hier een smoothie van gemaakt. Dat smaakte goed. Daarna vroeg gaan slapen, want maandag vroeg op. Om 9.00 uur begon onze privéles Spaans bij Susana.

Wat werden we gisteren vriendelijk ontvangen door Susana, een knuffel bij binnenkomst. We konden gelijk aan de bak in het oefenen van Spaans. Een nuttig uurtje, waar we met huiswerk en de opdracht meekregen om 1 uur dagelijks Spaans te spreken weer buiten stonden. In het dorp een bakje koffie gedronken, en toen met de taxi naar de ruines van Pisac. Volgens Patries een wandeling van een paar uur, maar wij hebben er 3,5 uur over gedaan. Op het hoogste punt van de berg hebben we samen een mooi ritueel gedaan. Wat wilden we achter ons laten? Dit hebben we op een briefje geschreven, en vol kracht naar beneden gegooid. Moe en tevreden kwamen we thuis. Kacheltje aan, Robbert ging koken, en na het eten ons huiswerk gemaakt, en ons blog geschreven.

Vandaag vroeg op. Om 9.00 uur start onze les. Heerlijk om er in een kwartiertje naar toe te wandelen. Vanaf het huis van Susana wandel je vervolgens in 10 minuten naar het dorp. Na de les hebben we in het dorp koffie gedronken en boodschapjes gedaan. Onderweg naar ons huisje heb ik bij een hotel een massage van een uur geboekt om 17.30 uur. 

Schrijvend aan mijn blog, zit ik in de zon voor ons huisje te genieten van de rust. Het niets meer moeten, begint te wennen. Wat een fijne plek om te zijn.

Liefs uit Pisac