Van Lima naar de zandduinen

In de verte hoorde ik de ringtone van mijn mobiel in de afgaan..... Vrijdagochtend 8.30 uur, onze wake up call.

Vandaag starten we met ons avontuur, de eerste week van mijn gemaakte  programma met zijn vieren.. Na een heerlijk ontbijt vertrokken we met de taxi naar het busstation van Lima. Om 11.30 uur vertrok de bus naar Huacachina. Een busrit van 2,5 uur naar de woestijn waar we 2 nachten zouden slapen in tenten. Dat leek me heerlijk, een oase van rust midden in de woestijn.
De taxichauffeur stond te wachten bij de busterminal en bracht ons In tien minuten naar de woestijn. In de taxi keken we elkaar aan, jeeejj, wat een herrie hier.....Sandbuggies links en rechts raasden om ons heen, Een oase van rust??? Uhhhh, ik moet mijn verwachtingen gaan bijstellen, haha.

Maar WoW, wat een leuke plek...zo'n 18 tenten in 3 rijen......met beneden een zwembad en een gezellig barretje. Om ons heen alleen maar zand......zand....zand ....en zandduinen......
 Na het uitpakken zijn we met een drankje bij het zwembad gaan zitten. Wat bleek? Tussen 16.00 uur en 18.00 uur, 2 uur lang herrie van de sand buggies die voorbij scheurden langs ons zwembad. Robbert riep, heeey lief, morgen hebben wij toch ook zo'n tour boekt? Uit de toon van zijn stem sprak geen verlangen haha.. 

Maar goed, uiteindelijk werd het 18.00 uur en werd het steeds rustiger bij het zwembad. Inmiddels hadden we aardig trek gekregen, tijd om het dorpje te verkennen en een hapje te eten. Uiteindelijk kropen we na het eten op tijd ons tentje in....toch wel vermoeiend zo'n dag reizen!

Na een heerlijk ontbijt de volgende ochtend ontstond het idee om 'even' met elkaar naar de top van 1 van de zandduinen te klimmen. Zie foto's voor de hoogte.........

Jesse voorop, daarachter Mats, Robbert en ik als laatste. Het begin was nog niet heel steil, maar dat duurde niet lang. Het zweet brak mij uit, maar goed, ik wilde ook naar de top! Op een gegeven moment zagen we mensen om ons heen op handen en voeten naar boven klimmen. De schoenen aan de handen en gaan.......Wij keken elkaar aan, en riepen haha, moet je dat zien, wat al die mensen doen...

Nou nog geen 5 meter later kropen we met zijn vieren op handen en voeten naar boven....Ik moest zo lachen, maar ja dan schiet het klimmen ook niet echt op.....Ik had echt het gevoel dat ik werkelijk geen meter opschoot, en bij elke stap omhoog, weer 3 stappen teruggleed naar beneden. Hijgend en puffend heb ik de top gehaald, aangemoedigd door Robbert. Ja, dat is dan wel weer een overwinning op mezelf.

We hebben mooie foto's gemaakt op de top van de berg.

' s middags lekker uitgerust bij het zwembad, en vervolgens ons klaargemaakt voor de buggie tour om 16.00 uur. Nou dat was een belevenis....Crossend door de woestijn, met mooie stops, en stops om te sandboarden, en naar de zonsondergang te kijken kwamen we om 18.00 uur uitgeteld terug bij onze tentjes......Een geweldige ervaring, het voelde alsof ik twee uur in de achtbaan had gezeten van de Efteling......@Esther, dat was met jou...heel lang geleden....weet je nog?

'S avonds lekker gegeten en op tijd weer ons tentje in gekropen. Morgen trekken we verder, op naar Nasca.
Ben benieuwd!