Slapen bij de lokale bevolking, Titicacameer

Afgelopen maandagochtend werden we om 7.50 uur opgehaald in ons hotel in Puno. Puno ligt 3.860 meter boven zeeniveau. Dat is hoog voor een Hollander haha. Met nog een aantal andere toeristen werden we naar de haven gebracht waar vandaan we met een speedboot vanaf Puno zouden vertrekken met bestemming Amantani.  

Amantani is een eiland in het Titicacameer, daar zouden we bij de lokale bevolking een nachtje overnachten. Aan de achterkant van de boot konden we heerlijk buiten van het uitzicht genieten. 

De eerste stop was een floating eiland. De bodem van het eiland wiebelt op de golven van het meer. Het eiland is met de hand gemaakt. Niet alleen de bodem is van riet. De huizen, bedden, boten en stoelen, alles is van riet. Ze eten hier zelfs riet! Dit hebben wij ook mogen proeven, en het was best lekker.  Het enige teken van de eenentwintigste eeuw zijn de zonnepanelen die boven de rieten huisjes uit steken. Niet voor verlichting of warm water. Nee, de zonnepanelen zijn nodig om televisie te kijken. We mochten 1 rieten huisje van binnen bekijken. Er staat dan ook een mini - tv in het rieten huisje!

Het toerisme is een belangrijke bron van inkomsten voor de bewoners. Wij krijgen dan ook een uitleg van wat ze allemaal maken, en uiteraard worden we aangemoedigd ook wat te kopen. Met 4 armbandjes en 2 leuke bootjes vertrekken we van het eiland. We maken we met de groep nog een overtocht met een hele speciale boot (zie foto’s), wat ons ook nog 10 solletjes per persoon kost. (2,50).

Een bijzondere manier van leven denk ik terwijl we naar de overkant varen.

Na een paar uur varen zien we dan het eiland liggen, waar we zouden overnachten. Wat bijzonder. De verwelkoming ziet er als volgt uit. Op een rijtje zitten de bewoners, allemaal in traditionele kledij. Heel georganiseerd worden we allemaal naar een gezin gebracht. 

Wij werden ontvangen door Eduardo en na een pittige klim omhoog (ik kreeg echt weinig adem door de hoogte), kwamen we in hospedaje Jatari terecht. Niet een overnachting tussen de locale bevolking, maar we kregen twee kamers toegewezen.

 Eenvoudig en simpel en geen douche, en een krakend bed, met 5 lakens, want ja het zou koud worden vannacht.

‘ s middags hebben we met de groep 1,5 uur gewandeld (stijl, pittig en heel inspannend) op weg naar de twee tempels, de tempel of Pachamama en de tempel  of Pachatata. We zijn de tempel of Pachatata opgeklommen. Vanaf daar zouden we de zonsondergang zien. Ik moest echt 10 minuten bijkomen bovenaan de top! Jeeeeeh, mijn beenspieren hebben het zwaar hier. Als ritueel kregen we mee 3 keer om de tempel te lopen. Daarna mochten we 3 wensen doen. Dat hebben wij natuurlijk ook gedaan! En wat een schitterende zonsondergang, WoW!

Om 18.00 uur waren we weer terug in het dorp op het centrale plein. Daar waar het feest met muziek en dans. We werden door Eduardo opgehaald en naar ons huisje gebracht, waar om 19.00 uur het eten klaar stond voor ons. Het was echt zo ontzettend koud in het huis. Jullie hadden ons moeten zien zitten met zijn vieren! Vanaf 20.00 uur zou het feest zijn in het dorp, maar dat zagen we niet meer zitten. We hadden het zo koud, dat we allevier maar 1 ding wilden! SLAPEN en onder de inmiddels 7 dekens liggen. We lagen dus ook om 20.30 uur in ons bed, met kleding aan. Het duurde lang voordat we het een beetje warm hadden.

De volgende ochtend al vroeg op, 7 uur ontbijt en om 8 uur vertrok de boot naar een ander eiland, 1 uur varen vanaf Amantani, waar we nog hebben gewandeld, geluncht en vervolgens weer 3 uur terug met de boot naar Puno. Gezellige boottocht, waar we twee leuke Peruaanse meisjes ontmoeten, en leuk contact mee hebben gemaakt. Zie filmpjes.

Het is nu woensdagochtend, en we vliegen zo naar Cusco, waar we om 14.00 uur zijn. Zin in, op naar het volgende avontur .liefs! Fotos en videos nu onlin